Een goede bedoeling is niet altijd een goed idee

Onvoldoende kennis en vaardigheden

Je bent geschoold, hebt veel interesses en je bent zeker niet dom, maar heb je ook verstand van getraumatiseerde kinderen? En hoe je daarmee omgaat? De meeste vrijwilligers hebben dat in ieder geval niet. Toch werk je met een groep zeer kwetsbare kinderen. Dat is goed bedoeld, maar gebrek aan kennis en vaardigheden heeft vaak een negatieve impact op de emotionele en sociale ontwikkeling van kinderen. Als je niet over de kennis en vaardigheden beschikt die voor het werken met getraumatiseerde kinderen nodig is, kan jouw hulp een averechts effect hebben en deze kinderen nog verder in de problemen brengen. Je kunt namelijk niet overzien hoe jouw gedrag de emotionele en sociale ontwikkeling van de kinderen negatief beïnvloedt.

Weeshuis als ‘goedlopende business’

Omdat er steeds meer vrijwilligers met weeskinderen willen werken, groeit het aantal weeshuizen. Zoals in Nepal, Cambodja en Vietnam. Maar het aantal weeskinderen groeit niet. Dus om de ‘business’ draaiende te houden, worden kinderen onder valse voorwendselen weggehaald bij families. In landen als Nepal is er bewijs dat vrijwilligerswerk bijdraagt aan de handel van kinderen voor deze ‘weeshuisindustrie’. De tijd, energie en het geld dat vrijwilligers erin steken, kan ten koste gaan van kwetsbare kinderen. Soms worden kinderen, zoals voorbeelden in Haïti laten zien, met opzet slecht verzorgd zodat meer mensen geld gaan doneren.

Judith van de Kamp (1983) is medisch antropoloog en richt zich op de bedoelde en onbedoelde effecten van de inzet van westerse studenten in ontwikkelingslanden. Lees het interview met Van de Kamp: “Goede bedoelingen vertroebelen je zicht“.

“Het was pure uitbuiting”

“De mensen die voor mij zorgden vertrokken altijd weer”, zo vertelt de nu 27 jarige Sinet over haar kindertijd in een weeshuis in Cambodja. “Als er toeristen kwamen, moesten we zingen. Dan kochten ze eten voor ons, of kleren. Maar niks mochten we ervan houden. De directeur van het weeshuis verkocht alles weer op markt. Hij werd een rijk man, had een heel groot huis. Dankzij de kinderen”, zegt Sinet. “Destijds beschouwde ik het optreden als een soort werken. Het leverde inkomen op, net als het werken op de rijstvelden of in de visvijver. Pas later besefte ik dat het uitbuiting was. Pure uitbuiting van kinderen. Ik voelde me een slaaf.” Lees hier het hele interview met Sinet.

 

 

Open (wees)huis!

Helaas heeft niet iedereen goede bedoelingen. Het openstellen van weeshuizen voor vrijwilligers en bezoekers, maakt kwetsbare kinderen dus ook toegankelijk voor mensen met verkeerde intenties. Er zijn verschillende zaken bekend van verwaarlozing, uitbuiting, misbruik en mishandeling door vrijwilligers in een weeshuis. Toch wordt het toelaten van ongeschoolde medewerkers normaal gevonden. Vaak wordt er niet eens om een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) gevraagd.

“Het is één grote scam”

“Stel je voor dat in jouw land een volslagen vreemdeling voor kinderen gaat zorgen. Voor een maand. Zonder opleiding of verklaring van goed gedrag. Jij kan okay zijn, maar de vrijwilliger die na jou komt? Dat instituten ongeschoolde vrijwilligers op kinderen laten passen klopt gewoon niet. Wil je werken als vrijwilliger? Kies dan ethisch verantwoord werk. En steun kinderen die nog gewoon bij hun familie wonen.” Stop weeshuistoerisme. Lees het advies van Bruce Grant, kinderbeschermingsexpert van UNICEF.