Toekomst zonder perspectief
Negatieve effecten op kinderen
Als je net volwassen bent en uit huis gaat, komt er veel op je af. Maar niets om je zorgen over te maken, je hebt tenslotte een stevige basis meegekregen. Dit geldt niet voor de meeste kinderen die opgroeien in een weeshuis. Zij missen basisvaardigheden die je nodig hebt om te overleven in de grote mensenwereld. Zoals hoe je problemen oplost en hoe je omgaat met geld. Verder hebben ze weinig zelfvertrouwen en vaak moeite met het opbouwen van vriendschappen en relaties. Daarom hebben kinderen vaste verzorgers nodig waarmee ze een langdurige relatie kunnen opbouwen. Dat lukt dus niet als vrijwilligers en stagiaires in en uit lopen en relatief kort blijven.
Toekomstperspectief
Ouders en verzorgers willen doorgaans het beste voor kun kinderen. Dit is in ontwikkelingslanden niet anders dan bij ons. Maar als je het financieel zwaar hebt, kun je dat niet altijd waarmaken. En wanneer er dan ineens iemand op je stoep staat die je kind een kans op een betere toekomst biedt door naar een weeshuis te gaan, moet als ouder wel heel sterk in je schoenen staan om nee te zeggen. Een rijk weeshuis lijkt een goed alternatief. Dus hoe meer geld er naar weeshuizen gaat, hoe aantrekkelijker deze worden voor gezinnen die het moeilijk hebben.
“Vrijwilligers brengen meer kwaad dan goed”
In 2004 werd Rita met haar jongere zus Assia naar een weeshuis in Kathmandu gebracht. Ze zaten er bijna acht uur voor in een bus. Rita: ‘We voelden ons in de steek gelaten, ik vergeet het nooit meer. Tenslotte hadden we gewoon onze ouders nog. Ik heb nooit meer echt leren vertrouwen op anderen’.
Lees hier het interview met Rita.
Misstanden
Het aantal weeshuizen groeit. Vooral in conflictgebieden en gebieden die zijn geteisterd door een natuurramp of een epidemie zoals aids. Zo waren er in Liberia in 1989 tien weeshuizen en in 2008 waren het er al 117. In Zimbabwe kwamen er tussen 1996 en 2006 24 weeshuizen bij. In Cambodja groeide het aantal weeshuizen tussen 2005 en 2010 met 75%. Deze misstanden worden, hoe wrang ook, mede veroorzaakt door weeshuistoerisme en donaties van westerlingen.
Undercover in weeshuis
In 2014 verbleef documentairemaker Eline Bodbij undercover in weeshuizen in Cambodja. Ze ontdekte dat de meeste kinderen geen wees waren, maar waren weggehaald bij hun ouders om voor wees ‘te spelen’ wanneer er toeristen kwamen. Toeristen werden verleid om eten voor de kinderen te kopen, dat vervolgens op de lokale markt werd doorverkocht.
Lees hier meer over de documentaire van Eline.
Retourtje doneren
Karin van Mullem en Arno Rozema maakten de documentaire ‘Last Minute Weeshuis’, over de knelpunten van vrijwilligerswerk in twee Peruaanse weeshuizen. Mensen die zij spraken vertelden dat goed betalende vrijwilligers een lucratieve inkomstenbron zijn. De vrijwilligers en hun inkomsten waren soms belangrijker dan de kinderen.
Bekijk de trailer van ‘Last Minute Weeshuis’.
Bestemming onbekend
De organisatie Next Generation Nepal legde op onthutsende wijze vast hoe ronselaars arme ouders overhalen hun kind, tegen betaling, mee te geven. Ze beloven een kostschool en een goede opleiding in de stad. Maar in werkelijkheid is het een weeshuis in een van de toeristendistricten in Nepal. Je betaalt als vrijwilliger veel geld om in zo’n weeshuis te werken. En eenmaal terug word je gevraagd extra fondsen te werven voor ze. Zo blijft het systeem in stand.
Credits foto: UNICEF Nederland